devletinin bir kömür tozu kadar değer vermediği işçinin, canı henüz kurtulduğu anda devletinin ambulansına zarar gelmesin diye canıyla uğraşırken sorduğu soru.
nasıl ağır bir şeydir bu. orada canların yitmesine rağmen kendini aklamaya çalışan bakanların açıklamaları arasında insana insanlığı hatırlatır.
bu adamın yaptığı kelimelerle değil göz yaşlarıyla anlatılıp anlaşılabilir ancak.
affet bizi abi biz senin kadar temiz olamadık,
affet sizi bu hale düşürenlerden hesap soramıyoruz, en azından susmasını beklediklerimiz dalga geçer gibi olur öyle dediklerinde bir şey yapamıyoruz.
affet abi bizi, biz anlaşılan onursuz insanlarmışız.
madenciye, kendini sedyeden değersiz olduğunu hissettiren bu düzen kahrolsun...
